"Μια σταγόνα λογική και δυο σταγόνες ιστορία για το Ισλάμ..." του Πάνου Μητρονίκα και η "Απάντηση στο άρθρο του Πάνου Μητρονίκα" του Αχμάντ Ελντίν

Σήμερα η "Αγωγή του Πολίτου" θα παρουσιάσει δυο άρθρα με αντίθετες απόψεις μεταξύ τους.

Το πρώτο, του Πάνου Μητρονίκα, θέλει να μας δείξει ότι οι έννοιες Ισλάμ και μετριοπάθεια δε συναντιούνται πουθενά. Κατά τον Πάνο Μητρονίκα ο Ισλαμισμός είναι από τη φύση του εξτρεμιστική θρησκεία, και κάθε ισχυρισμός περί του αντίθετου οφείλεται απλά στη λανθασμένη ερμηνεία της συγκεκριμένης θρησκείας στο Δυτικό κόσμο.

Το δεύτερο, του Αχμάντ Ελντίν, προσπαθεί να αντικρούσει τους παραπάνω ισχυρισμούς μέσα από το πνέυμα της Ισλαμιστικής φιλοσοφίας και σκέψης.

Μια σταγόνα λογική και δυο σταγόνες ιστορία για το Ισλάμ...

"Θα σπείρω τον τρόμο στις καρδιές των απίστων.. θα κόψω τα κεφάλια τους, θα κόψω τα ακροδάχτυλα τους" (Κοράνι 8:12)

Ξεκίνησα την έρευνα μου πάνω στο Ισλάμ πριν 2 χρόνια σε μια προσπάθεια τότε να κατανοήσω το φαινόμενο της «Αραβικής Άνοιξης». Ήταν μια εποχή που οι περισσότερες αναλύσεις γεωπολιτικής δεν έβγαζαν κανένα νόημα και οι απόψεις των ειδικών έδειχναν να αλλάζουν από την μια μέρα στην άλλη. Ήταν κάτι τόσο νέο για τον τρόπο σκέψης μας που είχε ξαφνιάσει τους πάντες, για αυτό και αποφάσισα ότι έπρεπε να ξεκινήσω από την βάση του φαινομένου. Και η βάση ήταν το ίδιο το Ισλάμ.

Από τότε και μέχρι σήμερα αναζητώ το «μετριοπαθές Ισλάμ» και κατάφερα να το βρω μόνο σε ένα σημείο.

Το «μετριοπαθές Ισλάμ» δεν βρίσκεται ούτε στα Τζαμιά, ούτε στην Μέκκα. Δεν το βρίσκει κανείς ούτε στο Κοράνι, τα Χαντίθ, και τα υπόλοιπα ιερά ή θεολογικά Ισλαμικά κείμενα. Αν θέλει κάποιος να το βρει πρέπει να ψάξει τα δυτικά ΜΜΕ μετά από Ισλαμικές τρομοκρατικές επιθέσεις.

Δεν υπάρχει «μετριοπαθές Ισλάμ» στην Σαουδική Αραβία, την Αίγυπτο, το Ιράκ και το Ιράν. Υπάρχει όμως σε αμέτρητα βιβλία και άρθρα που αφορούν αυτές τις χώρες και την θρησκεία τους. Δεν υπάρχει στα βιβλία που μελετούν ευλαβικά οι Μουσουλμάνοι αλλά υπάρχει σε εκατοντάδες δυτικά βιβλία για το Ισλάμ.

Το «μετριοπαθές Ισλάμ» δεν είναι η θρησκεία στην οποία πιστεύουν οι Μουσουλμάνοι. Είναι αυτό το οποίο οι περισσότεροι δυτικοί, φαντασιώνονται ότι πιστεύουν οι Μουσουλμάνοι. Είναι μια φαντασίωση της δυτικής φιλελεύθερης διανόησης.

Αν πάρεις το Ισλάμ και το γυρίσεις τα μέσα έξω τότε θα έχεις το «μετριοπαθές Ισλάμ». Αν βρεις έναν Μουσουλμάνο που δεν έχει πάει σε Τζαμί τα τελευταία χρόνια και μπορεί να σου πει την δισκογραφία των Beatles ενώ δεν ξέρει να σου πει τους συντρόφους του Μωάμεθ, τότε έχεις βρει έναν «μετριοπαθή» Μουσουλμάνο. Έναν κοσμικό Μουσουλμάνο. Στην πράξη έναν άθεο που δηλώνει μουσουλμάνος γιατί αλλιώς εκτός από άθεος θα μείνει και ακέφαλος όπως ορίζει το κανονικό και καθόλου μετριοπαθές Ισλάμ.

Το «μετριοπαθές Ισλάμ» είναι η φανταστική θρησκεία των πολυπολιτισμικών δυτικών κοινωνιών. Είναι η ίδια η πολυπολιτισμικότητα αναγραμματισμένη. Χωρίς το «μετριοπαθές Ισλάμ» όλο το πολυπολιτισμικό-διεθνιστικό οικοδόμημα καταρρέει και μαζί με αυτό και όλο το σύστημα αξιών και πεποιθήσεων όλων όσων το πιστεύουν.

Χωρίς «μετριοπαθές Ισλάμ» επιστρέφει ο Εθνικισμός, τα σύνορα κλείνουν και κερδίζει ο «μπαμπούλας της ακροδεξιάς». Αυτός είναι ο μεγάλος φόβος της σημερινής δύσης.

Δεν μας περνάει ούτε καν από το μυαλό ότι η άνοδος της ακροδεξιάς σε μια φιλελεύθερη κοινωνία είναι σαν τον πυρετό. Είναι ένα σύμπτωμα, μια προειδοποίηση ότι κάτι άλλο πάει στραβά. Ότι κάπου ελλοχεύει κάποια αρρώστια. Αντί να κοιτάξουμε λοιπόν να βρούμε και να διορθώσουμε το πρόβλημα, παίρνουμε την ασπιρίνη που ακούει στο όνομα «μετριοπαθές Ισλάμ» και αφήνουμε την αρρώστια να υπάρχει. Μέχρι να μας φάει από μέσα.

Όταν κάποιος προβάλει το «μετριοπαθές Ισλάμ» δεν υπερασπίζεται το Ισλάμ. Υπερασπίζεται τις δικές του φαντασιώσεις. Υπερασπίζεται την δική του «πίστη», την «κοσμική θεολογία» των πολυπολιτισμικών κοινωνιών όπου κοσμικοί χριστιανοί συνυπάρχουν με κοσμικούς μουσουλμάνους.

Όταν το Ισλάμ δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο, όπως πριν λίγες μέρες στο Παρίσι, τότε ο «πολυπολιτισμικός» δυτικός βρίσκεται σε «γνωστική ασυμφωνία» - όπως την ορίζει η ψυχολογία - και τρέχει στον μύθο του «μετριοπαθούς Ισλάμ» ώστε να μειώσει την σύγκρουση της πραγματικότητας με την φαντασία του.

Το «μετριοπαθές Ισλάμ» είναι μια πολύ δύσκολη θρησκεία

Για να πιστέψει κάποιος στο «μετριοπαθές Ισλάμ» πρέπει να αγνοήσει επιδεικτικά ή ακόμα και να διαστρεβλώσει 1400 χρόνια ιστορίας, θεολογίας, γεωπολιτικής, και δημογραφικών. Πρέπει να παραβλέψει επίσης όλη την αρχαιολογία και σχεδόν τα πάντα πριν από τον πόλεμο των 6 ημερών.

Πρέπει να αγνοήσει όλους όσους κόβουν κεφάλια σήμερα στην Συρία γιατί δεν μπορεί να εκπροσωπούν την πλειονότητα των μουσουλμάνων. Το ίδιο φυσικά πρέπει να ισχύει και για τον Μωάμεθ που ξεκίνησε τους αποκεφαλισμούς αυτοπροσώπως τον 7ο αιώνα.

Πρέπει να αγνοήσει όλα τα ιερά κείμενα του Ισλάμ και το πώς ζουν οι μουσουλμάνοι σήμερα, όχι μόνο στις χώρες τους αλλά και στις δυτικές κοινωνίες. Πρέπει να παραβλέψει ότι το πραγματικό Ισλάμ είναι κατά κύριο λόγω πολιτικής φύσης και όχι θρησκευτικής. Ότι η συντριπτική πλειονότητα των ιερών του κειμένων ασχολούνται με το τι έκανε και πως το έκανε ο Προφήτης. Ότι από αυτά τα κείμενα, περισσότερα από τα μισά ασχολούνται όχι με το τι πρέπει να κάνει ο καλός μουσουλμάνος για τον εαυτό του, αλλά με το πώς πρέπει να αντιμετωπίζει τους άπιστους.

Είναι αναγκαίο να ξεχάσει ότι το Ισλάμ ήταν μια θρησκεία που είχε σαν στόχο να ενώσει τις φυλές της πιο απολίτιστης και άγονης περιοχής του γνωστού κόσμου του 7ου αιώνα. Και ότι έχει μείνει σε αυτόν τον αιώνα και τον ηθικό κώδικα και τρόπο λειτουργίας αυτών ακριβώς των φυλών.

Πρέπει να αγνοήσει παντελώς την έννοια της «κατάργησης» (Abrogation) και το πώς διαβάζονται τα Ισλαμικά ιερά κείμενα. Να αγνοήσει ότι το Κοράνι έχει δύο χρονολογικές εποχές (της Μέκκας και της Μεδίνας) και ότι η δεύτερη σχεδόν καταργεί την πρώτη και όποια μηνύματα αγάπης και ανοχής περιείχε αυτή. Πρέπει να αγνοήσει βασικές αρχές και υλικό που μπορεί να βρει ο καθένας σε οποιοδήποτε Ισλαμικό βιβλιοπωλείο ανά τον κόσμο.

Το Ισλάμ των οπαδών της πολυπολιτισμικότητας δεν είναι η θρησκεία του Μωάμεθ, το Κοράνι, τα Χαντίθ, τα χαλιφάτα ή οι μουσουλμάνοι που ζουν στις μουσουλμανικές χώρες. Το Ισλάμ της δυτικής «διανόησης» είναι μια θρησκεία που δεν υπάρχει αλλά πιστεύουμε τυφλά ότι πρέπει να υπάρχει γιατί χωρίς αυτή καταρρέει όλο το φιλοσοφικό και πολιτικό μας οικοδόμημα.

Από την φαντασία στην πραγματικότητα

Η εμπειρία μου μέχρι τώρα δείχνει ότι οι οπαδοί του «μετριοπαθούς Ισλάμ» δίνουν διαλέξεις για το Ισλάμ χωρίς να γνωρίζουν τίποτε απολύτως για αυτό. Μιλάνε για ένα Ισλάμ βγαλμένο από τις ταινίες του Χόλιγουντ όπου ευγενείς Σαρακηνοί βοηθούν τον Ρομπέν των Δασών στον ταξικό του αγώνα, ή συμμαχούν με τον καλό χριστιανό πρωταγωνιστή κατά των κακών σταυροφόρων που βασανίζουν κακόμοιρους ευγενικούς Άραβες. Μια θρησκεία «ευγενών» βαρβάρων βγαλμένων μέσα από την θεωρία του “Orientalism” και το ομότιτλο βιβλίο του Edward Said.

Δεν έχουν διαβάσει ποτέ το Κοράνι ή άλλα Ισλαμικά κείμενα αλλά έχουν διαβάσει δεκάδες άρθρα «γνώμης» για το πώς οι Μουσουλμάνοι καταπιέζονται διαχρονικά από παντού.

Στο μυαλό τους ο Χριστιανισμός είναι το μεγαλύτερο κακό που βρήκε την ανθρωπότητα ενώ το Ισλάμ διέσωσε τον Ελληνικό πολιτισμό και μας έδωσε τους «αραβικούς» (στην ουσία Ινδικούς) αριθμούς! Στην στρεβλωμένη φαντασία τους οι Σταυροφόροι ήταν κακοί Ιμπεριαλιστές και για τον Μεσαίωνα φταίνε οι Γερμανοί που κατέλαβαν την Ρώμη. Μια πολύ βολική πολιτικά, αγγλοσαξονική θεώρηση της Ιστορίας κατά τις αρχές του 20ου αιώνα.

Αγνοούν ότι το Ισλάμ έχει την δουλεία στον πυρήνα του δόγματος του και την κρατάει ακόμα ζωντανή (ήταν επίσημη στις περισσότερες μουσουλμανικές χώρες μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ‘60 και οι κακοί Ιμπεριαλιστές ήταν αυτοί που έκαναν την Σαουδική Αραβία να κλείσει τα δικά της σκλαβοπάζαρα). Αγνοούν ότι οι σκλάβοι που πήγαν στην Αμερική ήταν λιγότεροι από αυτούς που πήγαν στην Βαγδάτη και ότι οι δουλέμποροι και στις δύο περιπτώσεις ήταν Άραβες μουσουλμάνοι. Αγνοούν ότι εκτός της Αφρικής, η άλλη μεγάλη πηγή σκλάβων για το Ισλάμ ήταν τα Ευρωπαϊκά παράλια, τα οποία είχαν ερημώσει από την Ισλαμική πειρατεία στην Μεσόγειο.

Αγνοούν ότι πριν τις σταυροφορίες η Ευρώπη και το Βυζάντιο ήταν σε σχεδόν 4 αιώνες αμυντικού πολέμου με το Ισλάμ το οποίο είχε φτάσει στην σημερινή νότια Γαλλία. Αγνοούν επίσης και ότι οι πρώτοι Σταυροφόροι ήταν Γάλλοι Ιππότες που είχαν πολεμήσει το Ισλάμ πρώτα στα ίδια τους τα χώματα.

Υποθέτουν μάλλον ότι το Ισλάμ κατάφερε να φτάσει από την Ισπανία μέχρι την Κίνα μέσα σε 150 χρόνια λόγω την πνευματικής του ανωτερότητας που μάγεψε τους βάρβαρους Βυζαντινούς, Πέρσες, Ινδούς και Ευρωπαίους. Τι και αν άφησε και 350 εκατομμύρια αποκεφαλισμένους στο διάβα του ανά τους αιώνες… με τέτοιες λεπτομέρειες θα ασχολούμαστε τώρα;

Αγνοούν ότι η Ευρώπη της Μεροβίγγιας δυναστείας μετά την πτώση της Ρώμης από τα Γερμανικά φύλα λειτουργούσε κανονικά με δομές, παιδεία, οικονομία και πολιτισμό, παρότι η Ιστορία μας την τοποθετεί στον Μεσαίωνα. Μετά την άνοδο του Ισλάμ είχαμε την πραγματική κατάρρευση της δύσης και την είσοδο στον μεσαίωνα. Ανάλογη μάλιστα πτώση είχε την ίδια εποχή και το Βυζάντιο. Τουλάχιστον αυτό μας λέει η αρχαιολογία που όσο να’ναι είναι πιο έγκυρη από την εν πολύς προφορικά μεταδιδόμενη μέχρι τον 18ο αιώνα ιστοριογραφία, που οδήγησε στις περισσότερες σύγχρονες θεωρίες της λεγόμενης «καταγεγραμμένης ιστορίας».

Εστιάζουν στον κακό χριστιανισμό της μετά-ισλαμικής Ισπανίας και δεν αναρωτιούνται τι το ιδιαίτερο είχε η Ισπανία που την ώθησε στο να εφαρμόσει ένα Χριστιανισμό που είχε πολλά κοινά με το Ισλάμ στις πρακτικές του. Μήπως την Αραβική Ισλαμική κατοχή αιώνων;

Παραβλέπουν ότι όλα γύρω μας εξελίσσονται - ακόμα και οι θρησκείες - ενώ το Ισλάμ παραμένει ίδιο και απαράλλαχτο ενώ απαγορεύεται δια θανάτου η όποια αλλαγή του. Η όποια αλλαγή σε κείμενα που έκλεισαν τον 14ο αιώνα και που στο σύνολο τους αναφέρονται σε γεγονότα και πρακτικές του 7ου αιώνα και των Αραβικών φυλών του.

Τέλος αγνοούν ότι το Ισλάμ και η βία είναι ένα και το αυτό. Η βία τρέφει το Ισλάμ και το Ισλάμ υπάρχει μόνο και μόνο για να επεκτείνει την παρουσία του μέσω της βίας. Αυτός είναι ο μόνος σκοπός του, αυτό έκανε και αυτό κάνει 14 αιώνες τώρα σχεδόν αποκλειστικά.

Είναι μια θρησκεία βίαιη και υλιστική, φτιαγμένη για να προβάλει τον ανάλογο χαρακτήρα των Αραβικών φυλών που είχε σαν στόχο να ενώσει. Τόσο υλιστική όσο και ο παράδεισος της που δεν είναι τίποτε παραπάνω από μια υπερβολή της λείας που περιμένει κάθε πολεμιστής από τις επιδρομές του.

Η όλη «κοσμική» ουσία του Ισλάμ είναι δύο στοίχοι από το Κοράνι:

«Αυτός (Αλάχ) είναι που έστειλε τον Αγγελιοφόρο του (Μωάμεθ) και την θρησκεία της αλήθειας (Ισλάμ) για να την οδηγήσει νικηφόρα απέναντι σε όλες τις άλλες θρησκείες ακόμα και αν οι άπιστοι αντισταθούν» (Κοράνι 61:9)

«Μην κάνετε φιλίες με τους Εβραίους και του Χριστιανούς» (Κοράνι 5:51)

πηγή: liberal.gr

Απάντηση στο άρθρο του Πάνου Μητρονίκα «Μια σταγόνα λογική και δυο σταγόνες ιστορία για το Ισλάμ»

Ο Πάνος Μητρονίκας επιχειρεί να ασκήσει κριτική κατά του Ισλάμ στο άρθρο του με τίτλο «Μια σταγόνα λογική και δυο σταγόνες ιστορία για το Ισλάμ» όμως τα προβλήματα που δημιουργούνται στην προσπάθεια αυτή είναι αρκετά. Μερικά από αυτά είναι:

• Ορισμός της μετριοπάθειας
• Έλλειψη γνώσης του αντικείμενου
• Η μεθοδολογία τήρησης του Ισλάμ: μεταξύ των τρομοκρατών και του Ορθόδοξου Ισλάμ
• Άγνοια του Μητρονίκα για το πώς ορίζεται κάτι ως Ισλαμική πρακτική και τι όχι

Αυτές οι τέσσερις αστοχίες του αρθρογράφου θα αναλυθούν στις επόμενες γραμμές.

Ορισμός της μετριοπάθειας

Η Μητρονικάς στο άρθρο του παραπαίει σε ένα λογικό σφάλμα. Ορίζει το μετριοπαθές Ισλάμ σύμφωνα με την δυτική αντίληψη και την προσωπική του κατανόηση. Μετριοπάθεια γιαυτον είναι γενικά το μη Ισλαμικό. Γενικά το αντίθετο του Ισλάμ. Ο επικριτής, πιο σωστά ο πολέμιος της Ισλαμικής πίστης,  έπρεπε πρώτα να δώσει συγκεκριμένους ορισμούς για την μετριοπάθεια και τον εξτρεμισμό και έπειτα να έμπαινε στην διαδικασία να έγγραφε την κριτική του. Πως ορίζεται λοιπόν η μετριοπάθεια και ο εξτρεμισμός στο Ισλάμ;

Μετριοπάθεια και εξτρεμισμός ορίζονται με βάση την μεθοδολογία και την διδασκαλία του Προφήτη Μουχάμαντ صلى الله عليه وسلم . Με άλλα λόγια μετριοπάθεια είναι αυτό που δίδαξε, έπραξε και ενέκρινε ο Προφήτης ενώ εξτρεμισμός είναι αυτό που δεν δίδαξε, δεν έπραξε και δεν ενέκρινε. Ο Ύψιστος λέει:

«Και ότι σας δίνει ο Απόστολος να το δέχεστε και ότι σας απαγορεύει να απομακρύνεστε» {Κοράνι 59:9}

Επίσης:

«Αν τον υπακούσετε θα καθοδηγηθείτε στον ίσιο δρόμο» (24.54)

Και ο Απόστολος صلى الله عليه وسلم είπε: «Όποιου η πράξη δεν είναι σύμφωνη με την υπόθεση μας (νόμο, τρόπο, μέθοδος) θα απορριφτεί» {Μούσλιμ, 1343}

Σε άλλη ρήση διαβάζουμε: «Ο καλύτερος λόγος είναι το βιβλίο του Αλλάχ και η καλύτερη καθοδήγηση είναι η καθοδήγηση του Μουχάμαντ. Τα χειρότερα πράγματα είναι αυτά που επινοούνται/καινοτομίες (αίρεση) και κάθε καινοτομία οδηγεί στην πλάνη» {Μούσλιμ, 867}

Η Ισλαμική μετριοπάθεια λοιπόν δεν ορίζεται με βάση το τι νομίζουμε εμείς ως μετριοπάθεια αλλά ορίζεται με βάση τις εντολές του Υψίστου και τις διδασκαλίες του Προφήτη του. Το ίδιο ακριβώς αφορά και τον εξτρεμισμό. Ο Προφήτης صلى الله عليه وسلم είπε: «Αυτοί που υπερβάλουν με εξτρεμισμό είναι καταδικασμένοι να καταστραφούν» {Μούσλιμ, 2670}

Ορισμένοι από τους πρώτους Μουσουλμάνους, της εποχής του Αποστόλου μας, όταν συγκεντρώθηκαν μεταξύ τους, συζητώντας, ένας είπε από αυτούς «εγώ θα προσεύχομαι και δεν πρόκειται να κοιμηθώ» ένας άλλος είπε «εγώ θα νηστεύω συνεχόμενα και δεν θα την σταματήσω την νηστεία» ένας άλλος είπε «εγώ δεν πρόκειται να παντρευτώ (για λόγους αφοσίωσης)». Μόλις ο Προφήτης صلى الله عليه وسلم πληροφορήθηκε την συζήτηση αυτή είπε «Τι συμβαίνει με αυτά τα άτομα που λένε αυτά τα λόγια (που σκέπτονται έτσι) εγώ νηστεύω και διακόπτω την νηστεία μου, προσεύχομαι και επίσης κοιμάμαι, και παντρεύομαι. Όποιος λοιπόν απεχθάνεται την Σούννα μου δεν είναι από εμένα (οπαδός μου)» {Μπουχάρι 6101}

Ο Προφήτης μας λοιπόν είναι πάνω στο δρόμο της μετριοπάθειας ενώ τα άτομα αυτά, για παράδειγμα, ήταν στο δρόμο του εξτρεμισμού (και βεβαίως διορθωθήκαν).

Να τονίσουμε κάτι σημαντικό σε αυτό το σημείο. Εξτρεμισμός δεν είναι μόνο η υπερβολή και να ξεπερνάς τα όρια του Υψίστου και της Σούννα του Προφήτη με το να προσθέτεις, εξτρεμιστής είναι επίσης και αυτός που αφαιρει (δεν τηρεί) τις Ισλαμικές υποχρεώσεις έτσι όπως ορίζονται από το Κοράνι και την Σούννα.

Όταν για παράδειγμα αρνείσαι το Χιτζαάμπ (Μαντίλα) στο όνομα της μετριοπάθειας τότε μάθε ότι αυτό δεν είναι «Ισλαμική μετριοπάθεια» αλλά εξτρεμισμός (προς την αντίθετη μεριά) ως προς τις Ισλαμικές υποχρεώσεις. Πολλά παραδείγματα μπορούμε να δώσουμε για αυτήν την κατηγορία του εξτρεμισμού. Αρκεί, προ το παρόν, να πούμε ότι εξτρεμισμός είναι επίσης οτιδήποτε αφαιρείς (δεν τηρείς) από τις Ισλαμικές υποχρεώσεις.

Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι η μετριοπάθεια είναι αυτές καθαυτές οι εντολές του Αλλάχ και η μεθοδολογία του Προφήτη μας (Σούννα) με την κατανόηση των μαθητών του και των πρώτων ενάρετων οπαδών του (Σάλαφ). Ισλαμική μετριοπάθεια ΔΕΝ είναι αυτά που μας λένε οι πολέμιοι και οι αιρετικοί περί «μετριοπαθούς Ισλάμ» διότι το Ισλάμ στην φύση του και από τις πηγές του είναι μετριοπαθές. Και εξτρεμισμός είναι αυτό που στέκεται ως κάτι πέρα από τις εντολές του Αλλάχ και την μεθοδολογία του Προφήτη μας (ως υπερβολή και προσθήκη) καθώς επίσης είναι και αυτό που αφαιρείς (δεν τηρείς) από τις Ισλαμικές υποχρεώσεις.

Δίνοντας τον ορισμό της μετριοπάθειας και του εξτρεμισμού από τις πηγές του Ισλάμ, είναι εύκολο πλέον για τον καθένα μας να δει το προβληματικό σκεπτικό του Μητρονίκα. Ο αρθρογράφος δεν παρέθεσε την παραμικρή πηγή από τα ορθόδοξα κιτάπια του Ισλάμ προτιμώντας να περιοριστεί στην υποκειμενική αντίληψη του περί μετριοπάθειας. Η θέση του Μητρονίκα, ότι «το «μετριοπαθές Ισλάμ» δεν βρίσκεται ούτε στα Τζαμιά, ούτε στην Μέκκα. Δεν το βρίσκει κανείς ούτε στο Κοράνι, τα Χαντίθ, και τα υπόλοιπα ιερά ή θεολογικά Ισλαμικά κείμενα» αναιρείται ξεκάθαρα σύμφωνα με τα προαναφερθέντα. Και τον εξτρεμισμό βλέπουμε, ο όποιος καταδικάζεται και την μετριοπάθεια βλέπουμε, η οποία ορίζεται σύμφωνα με την προφητική εντολή, όχι σύμφωνα με την υποκειμενική αντίληψη, τα θέλω και τις επιθυμίες μας.

Μηδενική παραπομπή σε πηγές – Έλλειψη γνώσης του αντικείμενου

Είδαμε πως ο Μητρονίκας, σαν καλός και πιστός προπαγανδιστής κατά του Ισλάμ, επιχειρηματολογεί με βάση τις ρευστές του αντιλήψεις. Το πρόβλημα όμως μεγαλώνει όταν σε όλο του το άρθρο απουσιάζει η Ορθόδοξη Ισλαμική βιβλιογραφία ως προς την τεκμηρίωση των λεγομένων του. Για την ακρίβεια ο Μητρονίκας παρουσιάζει με το ζόρι μόνο δυο κορανικά εδάφια εκτός συμφραζομένων και με παραπλανητικό τρόπο. Ο αρθρογράφος φαίνεται ότι περιμένει από τον αναγνώστη να τον θεωρήσει αυθεντία για τις θέσεις του περί Ισλάμ. Ότι τα 2 χρόνια «έρευνας», όπως ισχυρίζεται, τον κάνουν ειδικό. Ο αρθρογράφος όμως, όπως αποδεικνύεται, δεν είναι θεολόγος του Ισλάμ ούτε έχει την στοιχειώδη Ισλαμική παιδεία. Μια σύντομη διαδικτυακή έρευνα στα άρθρα του Μητρονίκα αποκαλύπτει ότι οι «γνώσεις» του περί Ισλάμ δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα συνονθύλευμα Ισλαμοφοβικών απόψεων από συγκεκριμένες γεωπολιτικές δεξαμενές σκέψεις που στόχο έχουν να δαιμονοποιήσουν το Ισλάμ, τους Μουσουλμάνους και την Μ. Ανατολή. Μην ξεχνάμε ότι ο άνθρωπος αυτός είναι Ηλεκτρολόγος Μηχανικός Η/Υ. Και αυτό είναι το πρόβλημα πολλές φορές, ο κάθε άσχετος καταπιάνεται με θέματα που δεν γνωρίζει με αποτέλεσμα να παραπλανά τον εαυτό του και ακόμα και χειρότερα τους γύρω του.

Η μεθοδολογία τήρησης του Ισλάμ: μεταξύ των τρομοκρατών και του Ορθόδοξου Ισλάμ

Το άρθρο του αδαή επικριτή περιβάλλεται από τον εξής προβληματικό συλλογισμό: «Ο Προφήτης πολεμούσε και καλούσε στο Τζιχάντ, οι σημερινοί Μουσουλμάνοι τρομοκράτες καλούν και πολεμούν εις το όνομα του Τζιχάντ και του Ισλάμ, άρα το Ισλάμ των τρομοκρατών είναι όμοιο με το Ισλάμ του Προφήτη» (δικιά μου παράφραση). Τέτοιου είδους παρομοιώσεις παρουσιάζονται συχνά από μεριά των πολέμιων για όλες σχεδόν τις Ισλαμικές έννοιες (κυρίως νομολογικές). Σκοπός βέβαια είναι να στοχοποιηθεί το Ισλάμ και να εννοηθεί ότι τρομοκρατία και Ισλάμ σχετίζονται η τουλάχιστον συνδέονται κατά κάποιον τρόπο.

Σε αυτήν την προβληματική σύγκριση έχω απαντήσει ουκ ολίγες φορές. Έχουμε αναδείξει την αιρετική μεθοδολογία των τρομοκρατών αιρετικών και την χαοτική απόσταση που τους χωρίζει με την Ισλαμική Ορθόδοξη μεθοδολογία τήρησης του Ισλάμ. Παράδειγμα το Τζιχάντ. Το Τζιχάντ είναι η τιμή μας, η αγάπη μας και αναπόσπαστο κομμάτι της πίστης μας. Κανείς Μουσουλμάνος δεν το αρνείται. Αυτό που αρνούμαστε και καταδικάζουμε σαν Μουσουλμάνοι είναι η τρομοκρατική μεθοδολογία και η φονική έκφραση. Άλλο το Τζιχάντ των αιρετικών τρομοκρατών (των Χαριτζιτών πιο σωστά) και άλλο το Τζιχάντ της Ισλαμικής Ορθοδοξίας των πρώτων Μουσουλμάνων. Ποια είναι η κατανόηση και η μεθοδολογία τήρησης του Τζιχάντ των τρομοκρατών και ποια της Ισλαμικής Ορθοδοξίας; Το ερώτημα αυτό το απαντώ σε μια συγκεκριμένη διάλεξη με τίτλο «Το Τζιχάντ στο Ορθόδοξο Ισλάμ και το ψευτο Τζιχάντ των τρομοκρατών και εξτρεμιστών».  

Ένας αντικειμενικός μελετητής της ιστορίας εύκολα αντιλαμβάνεται τις αυθαίρετες και τις ανυπόστατες δηλώσεις του Μητρονίκα. Δε χρειάζεται καν να είσαι ιστορικός για να καταλάβεις τις χοντροκομμένες παρομοιώσεις που στόχο έχουν να φοβίσουν και να παραπλανήσουν. Συνεπως ο ορθός τίτλος του άρθρου του έπρεπε να ήταν «μια σταγόνα παραπληροφόρησης και δυο σταγόνες αδαημοσύνης για το Ισλάμ» 

πηγή: ahmadeldin.org

Αυτά ήταν τα δυο άρθρα. Τα συμπεράσματα δικά σας.

Εγώ έχω να πω μόνο τα παρακάτω. Διαβάζοντας πρώτα το άρθρο του Πάνου Μητρονίκα έμεινα με μια πικρή απορία. Κατ΄αρχήν δεν είμαι ψυχολογικά έτοιμος να απορρίψω τη δεύτερη μεγαλύτερη θρησκεία του κόσμου σήμερα συλλήβδην ως εξτρεμιστική - τρομοκρατική. Και αυτό νομίζω είναι το γενικότερο ευρωπαϊκό πρόβλημα όσον αφορά στην ευρύτερη θεώρηση απέναντι σε αυτή τη θρησκεία. Αλλά και πάλι, αν το δεχθούμε αυτό, ποιό είναι το πρακτέο; Πρέπει να πάρουμε ένα αυτόματο και να αρχίσουμε να θερίζουμε εξτρεμιστές τρομοκράτες μουσουλμάνους, όπου τους παίρνει το μάτι μας; Δεν είναι προφανές ότι αυτό θα οδηγήσει την υφήλιο σε μια άνευ προηγούμενου ζούγκλα;

Δυστυχώς όμως, η απάντηση του Αχμάντ Ελντίν δε με καθησύχασε καθόλου. Θα τολμούσα να πω ότι μάλλον με έκανε να δω το πρώτο άρθρο με περισσότερη κατανόηση. Η απάντηση του Αχμάντ Ελντίν επιβεβαίωσε το απόλυτο χάσμα ανάμεσα στους δυο κόσμους. Κάθε απάντηση που δόθηκε ήταν καθαρά ισλαμοκεντρική, με βάση δηλαδή την ερμηνεία που τα ιερά κείμενα δίνουν για τον κόσμο.  Και είναι ακριβώς αυτή ανάγκη του αρθρογράφου να καταφεύγει στα ιερά κείμενα, και όχι στον "ορθό λόγο", που εξασθενεί κάθε ελπίδα αμοιβαίας κατανόησης. Ενδεικτικό είναι ότι, κάθε φορά που αναφέρεται ο αρθρογράφος στον Προφήτη, νοιώθει την ανάγκη ή την υποχρέωση να αναφέρει στα Αραβικά τη φράση "η ειρήνη πάνω του".   

Κατά τη γνώμη μου έχουμε πολύ δρόμο ακόμα για να υπάρξει κάποια μορφή συμβιβασμού. Στην πράξη η κατάσταση οδηγείται σε ακριβώς αντίθετο δρόμο. Και η Ευρώπη, ο Δυτικός κόσμος είναι ανέτοιμος. Αν ο 20ος αιώνας ήταν ο αιώνας του Ναζισμού, ο 21ος θα σημαδευθεί από τον Ισλαμισμό. Και δε θα μπορούμε να το ερμηνεύσουμε...