Η «Μουζαλιάς» ως διδακτικόν έπος και τα παρασημαινόμενά της

Και αίφνης, μέγα θέμα ανέκυψε με τον Αναπληρωτή Υπουργό επί μεταναστατευτικών θεμάτων κο Μουζάλα, όταν αυτός, εν τη ρύμη (;) του λόγου του, αποκάλεσε Μακεδονία το όμορο κράτος με την Ηνωμένοις  Έθνεσιν επίσημη ονομασία Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, αλλιώς γνωστό στην επικράτεια και ως ΠΓΔΜ (αρχικόλεκτα), FYROM (αρχικόλεκτα αγγλιστί), Σκόπια (συνεκδοχικά), και στον υπόλοιπο κόσμο απλά ως Ματσεντόνι(γι)α.

Ήταν, και παραμένει να είναι, ιδιαίτερα χρήσιμο και εποικοδομητικό αυτό το κατά δήλωσιν lapsus linguae, και ο ιστορικός του μέλλοντος θα το εκτιμήσει δεόντως, αφού αποτελεί ανεξάντλητη πηγή συμπερασμάτων προς επιβεβαίωσιν της ανά τους αιώνες εθνικής ανεμελιάς του Έλληνα.

Ας προσπαθήσουμε να εντοπίσουμε αυτά τα συμπεράσματα βάζοντας τα σε μια σειρά:

1.  Οι Υπουργοί της κυβέρνησης δεν έχουν καμιά σχέση με οποιαδήποτε διπλωματική συμπεριφορά και πρακτική. Είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν την οποιαδήποτε διάθεση για αυτοέλεγχο, και την οποιαδήποτε τάση να κρατήσουν τα προσχήματα, προκειμένου να ασκήσουν το δικαίωμα του ελεύθερου λόγου, με τον τρόπο που αυτοί το αντιλαμβάνονται. Ανοίγω, δηλαδή, το στόμα μου και πετάω ότι μου έλθει στο μυαλό, χωρίς να μπω στον κόπο να υπολογίσω από πριν τις συνέπειές του. Σημασία έχει να τα έχω εγώ καλά με τις προσωπικές μου πεποιθήσεις και το αριστερό μου είναι, και όλα τα άλλα διορθώνονται. Τώρα τα αποδέλοιπα περί lapsus linguae και άλλες αηδίες άμα θέλουμε τα πιστεύουμε, ιδιαίτερα δε όσοι έχουμε περάσει από την οργανωμένη αριστερά. Σε κάθε περίπτωση και ως lapsus linguae αποτελεί ένα ιδιαίτερα επιβαρυντικό σφάλμα. Για υπουργό της κυβέρνησης μιλάμε, όχι για τον επιμελητή του Β3. Φαντασθείτε τον Τσώρτσιλ, που κατέβαζε και τα σκατς δέκα δέκα, να έκανε lapsus linguae στη Γιάλτα, που θα είμαστε τώρα.

2.  Οι ΑΝΕΛ έχουν δεμένο το ΣΥΡΙΖΑ με χειροπέδες και αλυσίδες. Αυτή η διαφήμιση με το τρενάκι ήταν πολύ μπροστά, κι ας γελάγαμε εμείς όταν τη βλέπαμε. Η σταθερότητα της κυβέρνησης κρέμεται από μια στριφογυριστή ακροδεξιά τρίχα. Δεν απογοητεύομαι όμως διότι ξέρω ότι, την ημέρα που ο ΑΝΕΛ θα αποσύρει τους υπουργούς και την στήριξή του στην κυβέρνηση, θα υπάρξουν πολιτικές δυνάμεις από όλο το πολιτικό φάσμα, που θα είναι σαν έτοιμες από καιρό να συγκυβερνήσουν με το νεόκοπο σοσιαλδημοκράτη Αλέξη της καρδιάς μας. Κι ας έχουν γίνει όλα τόσο χάλια, που ακόμα κι οι ΑΝΕΛ θα φεύγουν τρέχοντας.

3.  Η Νέα Δημοκρατία έχει αποφασίσει να κάνει ολοκληρωτική αντιπολίτευση, σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μην αφήνει τίποτα να πέσει χάμω, όταν ακόμα και αυτό το τίποτα, την οδηγεί σε ipso facto σύμπνοιες με την ακροδεξιά του Καμμένου. Η αύρα του νέου αρχηγού της όμως λειτουργεί ακόμα σε υπερθετικό βαθμό, ώστε να μπορεί να τα μαζεύει όταν κάθε χρήσιμος Φαήλος της δίνει την ευκαιρία να εξιλεωθεί. Δεν την απαλλάσσει όμως από την υπαρκτή ανικανότητά της να διακρίνει το σημαντικό από το ασήμαντο, προτάσσοντας ένα έλασσον θέμα ως μείζον αντιπολιτευτικό επιχείρημα.

4.  Ξαφνικά ο κ. Μουζάλας έγινε ίνδαλμα, και αντικείμενο φανατικής αγάπης και αφοσίωσης. Ο κατά πάνδημη εντύπωση υπουργός «που έχει τρέξει και έχει δουλέψει πολύ», η αλήθεια είναι, δεν έχει να επιδείξει κανένα θετικό αποτέλεσμα του τρεξίματος και της δουλειάς του. Η κατάσταση με το προσφυγομεταναστευτικό δεν έχει βελτιωθεί ούτε κατά ένα χιλιοστό, αντίθετα επιδεινώνεται μέρα με την ημέρα, παρόλα αυτά όμως ένας σημαντικός αριθμών εξεχόντων στελεχών ιδιαίτερα της κεντροαριστεράς φόρεσαν με χάρα την κονκάρδα “I love Mouzalas”, και αποδόθηκαν σε ένα ξέφρενο όργιο άσμενης υποστήριξης στον αδικημένο υπουργό. Η ετοιμότητά τους να επιδείξουν αυτή τη στάση απέναντι στον Υπουργό της καρδιάς μας, προκαλεί εντύπωση και προβληματίζει. 

5.  Η ανικανότητα της διάκρισης του σημαντικού από το ασήμαντο δε χαρακτηρίζει μόνο τη Νέα Δημοκρατία, αλλά και την υπόλοιπη κοινωνία. Με ένα ιδιαίτερο τρόπο στους αιώνες των αιώνων οι Έλληνες ξέρουν να διαχωρίζουν το σημαντικό από το ασήμαντο, και να επιλέγουν πάντα να ασχοληθούν με το ασήμαντο. Διακρίνονται δε ιδιαίτερα για την ικανότητά τους να αντιμετωπίζουν υπέροχα μια ανθρωπιστική κρίση, όπως αυτή του μεταναστευτικού, αναζωπυρώνοντας μια άλλη υποδεέστερη κρίση, αυτή της μακεδονικής ονοματοδοσίας. Σε αυτό θα βρουν συμμάχους και οδηγούς τα πολιτικά κόμματα. Μιλήσαμε για τη Νέα Δημοκρατία, αλλά και η ετοιμότητα που έδειξε το ΠΑΣΟΚ για την καταδίκη της χρήσης της βδελυρής ονομασίας από τον Υπουργό ήταν απαράμιλλη. Και βέβαια το ζήτημα της ονοματοδοσίας της γείτονος είναι ένα σημαντικό θέμα, αλλά η επιλογή του ως σημείο αιχμής αυτή τη στιγμή είναι εκτός τόπου και χρόνου, και αποδεικνύει πολλά για την επαφή με την πραγματικότητα τουλάχιστον των επικεφαλής πολιτικού σχεδιασμού των κομμάτων.