Αυτό του Φωτήλα με την "αριστερή
ιδεολογία της τσουτσούνας" είναι ότι πιο λαϊκίστικο, χυδαίο και
μικροπρεπές, έχει ακουστεί ποτέ από στόμα "πολιτικού" και μάλιστα στο
κοινοβούλιο. Τόσο χαμηλά δεν έχουν κατεβάσει το επίπεδο ούτε οι βουλευτές της
Χρυσής Αυγής.
Και να σας πω και κάτι, που ξέρω ότι το
95% όσων των διαβάσουν θα το πάρουν στραβά, αλλά, τι να κάνουμε…
Το επίμαχο απόσπασμα με τα παλλόμενα πέη
δεν το ήξερα. Δεν γνώριζα καν την ύπαρξη της παράστασης που το περιέχει. Όσο
δε για τον Γιαν Φαβρ, ίσως είχα κάποτε ακούσει κάτι γι αυτόν.
Το επίμαχο απόσπασμα δοθείσης της
ευκαιρίας το είδα τώρα στο Youtube. Η εντύπωση που
μου άφησε είναι ότι πρόκειται για ένα έξυπνο, προκλητικό και προβοκατόρικο
δημιούργημα ενός πάρα πολύ τολμηρού καλλιτέχνη.
Αλλά αυτό δε σας νοιάζει, και πολύ καλά
κάνει. Στην ουσία κανείς δεν ενδιαφέρεται σε ποιόν αρέσει και σε ποιόν δεν
αρέσει το συγκεκριμένο δημιούργημα, εκτός ίσως από το δημιουργό του, και αυτό
είναι το σωστό.
Σε μια ελεύθερη χώρα ο καλλιτέχνης έχει
το δικαίωμα να παρουσιάζει στο κοινό αυτό που συλλαμβάνει με το νου του, και
από αυτή την άποψη μπράβο στον Γιαν Φαβρ που και τη δυνατότητα απέκτησε να το
κάνει, και απέδωσε (ελπίζω) αυτό που ακριβώς σκεφτόταν χωρίς φόβο και
προκατάληψη.
Να θυμίσουμε επίσης ότι κανείς δεν
υποχρέωσε κανέναν να το παρακολουθήσει, να επικοινωνήσει δηλαδή με τον
καλλιτέχνη και το έργο του. Έτι δε μάλλον κανένας δεν υποχρεώθηκε να του αρέσει
αυτό που βλέπει. Επειδή μερικές φορές χάνουμε την ουσία, ειδικά όταν η τέχνη μπλέκεται
με την μικροπολιτική, αυτή ακριβώς είναι η ουσία της τέχνης.
Το σημαντικότερο όμως είναι ότι όλα τα
παραπάνω δεν έχουν καμιά σχέση με την οποιαδήποτε πολιτική και κοινωνική
αντίδραση στην περίπτωση διορισμού ενός δημιουργού όπως ο παραπάνω σε διευθυντική/διαχειριστική
θέση.
Θα μπορούσε ο Γιαν Φαβρ των παλλομένων
πεών να αποδειχθεί ένας εξαίρετος διευθυντής φεστιβάλ. Το πρόβλημα είναι ότι
αυτό εξ αρχής το απέρριψε ο ίδιος ευθύς μόλις ανέλαβε. Το πρόβλημα είναι ότι ο
συγκεκριμένος διορισμός στον χρόνο και με τον τρόπο που έγινε προφανώς δεν
εξασφαλίζει τα εχέγγυα για την επιτυχία του, καθώς και την πορεία του θεσμού
του φεστιβάλ. Το πρόβλημα είναι η ρελάνς και η μικροπολιτική που επιχείρησε ο
Υπουργός της Κυβέρνησης. Ο αριστερίζων ερασιτεχνισμός με τον οποίο η κυβέρνηση
αντιμετώπισε το θεσμό.
Για αυτό ας πάψουν οι ομοφοβικοί
βουλευτές και οι υποστηρικτές να κάνουν χυδαία αστειάκια από αυτά που κάνει
δεκάδες ο Λαζόπουλος. Είναι λυπηρό ότι τον εικοστό πρώτο αιώνα η εικόνα του
γυμνού ανδρικού σώματος είναι ταμπού, είναι λυπηρό ότι κάποιοι οπισθοδρομικοί
εξακολουθούν να σοκάρονται από αυτή, και, αν κατέχουν και δημόσια θέση,
να δηλητηριάζουν την κοινωνία.
Αυτό δε που με στεναχωρεί, γιατί ξέρω
ότι είναι άδικο, είναι ότι σε διακόσια - τριακόσια χρόνια ο ιστορικός του
μέλλοντος θα γράψει πως υπήρξε κάποτε μια αριστερή κυβέρνηση που θέλησε να
φέρει έναν Ευρωπαίο καλλιτέχνη να διευθύνει το φεστιβάλ, αλλά οι οπισθοδρομικοί
Έλληνες, μέσα από έναν κακώς εννοούμενο Ελληνοκεντρισμό, αντέδρασαν σε αυτήν
την ιδέα και προτίμησαν άντί για την επικοινωνία με το φιλελεύθερο Ευρωπαϊκό
πνέυμα, και τα αντίστοιχα καλλιτεχνικά ρεύματα, να κλειστούν για άλλη μια φορά στον εαυτό τους.
Εδώ (δε) θα 'στε, κι εδώ (δε) θα 'μαστε,
να (μη) το δούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου