Μια κωλοτούμπα που δεν ήταν κωλοτούμπα

Πέρσι τέτοιο καιρό, βασισμένος σε ψιθύρους που ελάμβανα από το εξωτερικό, είχα κάνει την πρόβλεψη ότι τη Δευτέρα του Πάσχα θα ξυπνάγαμε με Δραχμή αντί ΕΥΡΩ. Τελικά τη γλυτώσαμε προς ώρας με Capital Controls και ένα δημοψήφισμα τραβεστί.

Φέτος το Πάσχα η κατάσταση αποπνέει τα ίδια προαισθήματα. Με την αλλοπρόσαλλη τακτική του Τσίπρα, και, τελευταία, την ευθεία πρό(σ)κληση του προς τον Τουσκ, να συγκαλέσει σύνοδο ώστε να υποχρεωθούν, άκουσον άκουσον, οι Ευρωπαίοι εταίροι να τηρήσουν τα συμπεφωνημένα η μετέπειτα Δευτέρα προσφέρεται πάλι για να γίνει η μέρα κατά την οποία το σκοινί δε θα αντέξει άλλο τέντωμα πλέον, και θα σπάσει.

Μια εκνευριστικά παρελκυστική τακτική ενός έτους φαίνεται να φτάνει στο τέλος της. Αυτό που πολλοί εξέλαβαν ως κωλοτούμπα, δεν ήταν κωλοτούμπα. Και ας τράβαγαν τα μουστάκια τους συγκεκριμένα στελέχη, κυρίως της μεταρρυθμιστικής σοσιαλδημοκρατίας, ότι ο Τσίπρας θα την καταφέρει τελικά την κυβίστηση. Τα οποία στελέχη για κάποιους λόγους νοιώθουν και μια πολιτική εγγύτητα σε βαθμό που να μην ενοχλούνται στην ιδέα, αλλά να θεωρούν καλή εξέλιξη μια συγκυβέρνηση με ΣΥΡΙΖΑ. 

Ο πρωθυπουργός λοιπόν σε καμιά περίπτωση δεν έχει εγκαταλείψει την επιπόλαιη κινηματική αριστερή θεώρηση του κόσμου. Ούτε καν έλκεται από την ιδέα μια κωλοτούμπας. Απλά προσπαθεί να πάρει καλύτερη θέση στο ταρτάν ώστε να του βγει πετυχημένη. Δεν έχει ενδοιασμούς, απλά περιμένει την καταλληλότερη στιγμή. Και όχι απλά την περιμένει, αλλά την προετοιμάζει με ένα αριστοτεχνικό τρόπο, που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από αριστερές υπηρεσίες προπαγάνδας παλαιοτέρων καιρών.

Τα σημάδια και τα μηνύματα που κυκλοφορούν στο περιβάλλον δείχνουν πιο πιθανή μια ώρα μηδέν εντός του Ιουνίου του 2016. Θεωρώ σχεδόν σίγουρη μια προσέλευση στις κάλπες εκ νέου. Αυτό που δε μπορεί να ειπωθεί ακόμα με σιγουριά είναι αν θα είναι για βουλευτικές για κυβέρνηση ή δημοψηφισματικές για ευρώ ή δραχμή, ξεκάθαρα αυτή τη φορά.

Και δυστυχώς έχει ακόμα πολύ κόσμο μαζί του. Μια νίκη του, στηριγμένη σε ένα λαό πολιτικά παρηκμασμένο, πρέπει να θεωρείται ακόμα πιθανή. Με απρόβλεπτες συνέπειες από κει και πέρα βέβαια, συνέπειες ίσης έντασης με αυτές του Αιολικού ασκού.

Το μόνο που μένει να γίνει είναι να οργανωθεί μια πολιτική αντίδραση, πάντα ευπρεπής και πάντα μέσα στα πλαίσια της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας την οποία χαιρόμαστε. Η αντίδραση αυτή όμως θα είναι πρέπει να είναι "πάνδημη", από όλες δηλαδή τις δυνάμεις του ενεργητικού Ευρωπαϊκού τόξου, και να είναι ενιαία.

Για να συμβεί αυτό πρέπει να εξουδετερώσουμε έναν υπαρκτό ανασταλτικό παράγοντα. Την τάση για αλληλοαπόρριψη και αλληλοϋποτίμηση εν δυνάμει υπό μια σκέπη συμμάχων, λόγω διαφορών οι οποίες ανάγονται σε ιδεολογικά, ή στρατηγικά ή βραχέως ιστορικά ζητήματα. Αντίθετα πρέπει να συμφιλιωθούμε και με τους εαυτούς μας, και με τους ομόρους χώρους, και να τους αποδεχθούμε όπως είναι. Και σε αυτή τη βάση να προχωρήσει ένα κοινό φόρουμ διαλόγου, τώρα, ώστε να προταχθούν δέκα ζητήματα τα οποία είναι αποδεκτά από όλο το φιλοευρωπαϊκό πολιτικό εύρος, και αυτά να συμφωνηθούν ως αιχμές μιας κοινής δράσης, σε αντίθετη κατεύθυνση από αυτή του ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ εθνικολαϊκίστικου μετώπου, το οποίο μας κυβερνά.

Έχει κατά τη γνώμη μεγάλη σημασία, και αποφέρει μεγαλύτερο κέρδος αν κατορθώσουμε και προχωρήσουμε στο σχηματισμό μιας πλατιάς ενιαίας συμπαράταξης, αντί του να επιδιώκουμε να καταστήσουμε τον πολιτικό σχηματισμό της προτίμησής μας σε θέση να αντιπαρατεθεί στη σημερινή κυβέρνηση. Και αυτό διότι είναι προφανές νομίζω ότι κανένα σημερινό κόμμα του Ευρωπαϊκού τόξου δεν είναι σε θέση να το πετύχει αυτό. Κι αν ακόμα υπάρχουν ενδείξεις ότι θα μπορούσε ίσως από κάποιο κόμμα να επιτευχθεί κάτι τέτοιο, είναι αμφίβολο το πόσο ωφέλιμο θα αποδεικνυόταν τελικά, εφ΄όσον από τη μια θα χανόταν η δικλείδα ασφαλείας για τη μονοκομματική αλαζονεία, και από την άλλη θα χανόντουσαν φιλοευρωπαϊκά πολιτικά τμήματα τα οποία για δικούς τους λόγους, δικαίως ή αδίκως, δεν έχει σημασία,  θεωρούν αδύνατη την ένταξη, ή την υποστήριξη αυτού του κόμματος.

Συνοψίζοντας λοιπόν αυτό που έχω να προτείνω για να γίνει επειγόντως είναι δημιουργία μιας ενιαίας κίνησης με σταθμισμένη ισοτιμία, της οποίας οι φορείς θα σέβονται αμοιβαία τις ιδιαιτερότητες αναμεταξύ τους, και την εύρεση ενός ελάχιστου κοινού πολλαπλάσιου συμφωνίας το οποίο θα υποστηριχθεί συνολικά και ενιαία από όλους χωρίς εξαιρέσεις.