Αυτός ο φορέας δεν μπορεί να είναι άλλος από το ενιαίο κόμμα της Σοσιαλδημοκρατίας και του Προοδευτικού Μεταρρυθμιστικού Κέντρου, το οποίο θα προκύψει από ένα ιδρυτικό συνέδριο, με νέο μητρώο μελών, νέο καταστατικό, επεξεργασμένες θέσεις και νέα ηγεσία, που θα εκλεγεί από το συνέδριο. Ο Σ. Θεοδωράκης τόνισε στην ομιλία του ότι η ηγεσία του νέου θα πρέπει να αποτελείται από νέους πολίτες και από επιτυχημένους και άξιους έμπειρους πολιτικούς. Η ομιλία του δείχνει ότι στην προσπάθεια αυτή πρωτοπορεί. Πρέπει, επίσης, να ομολογήσω ότι και η κα Γεννηματά βρίσκεται στο δρόμο που οδηγεί στο στόχο, αρκεί να κρατηθεί εντός αυτού και να μην παρεκκλίνει.
Οι ακρογωνιαίοι λίθοι του νέου κόμματος, όπως αποφασίσθηκε από την συνδιάσκεψη, και βρήκαν σύμφωνους και τους προσκεκλημένους αρχηγούς, είναι (α) η προσήλωση στους ευρωπαϊκούς θεσμούς, (β) η πίστη στη Δημοκρατία και τις αρχές του Διαφωτισμού, (γ) η προσήλωση στην ανάπτυξη και στην ενθάρρυνση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας για παραγωγικές επενδύσεις, (δ) ο εκσυγχρονισμός του Κράτους και η απαλλαγή του από τον κομματισμό, (ε) η ανάδειξη της εκπαίδευσης και της έρευνας σε πυλώνες της οικονομίας και (στ) η προσήλωση στο Κοινωνικό Κράτος.
¨Όλα αυτά, προκειμένου να επιτευχθούν, απαιτούν κυβερνητικές συμμαχίες στο αυριανό πολιτικό τοπίο, δηλαδή σε αυτό που θα διαμορφωθεί, όταν επιτευχθεί η απαλλαγή από την πλέον ανίκανη κυβέρνηση, που γνώρισε η χώρα μας, και το εκλογικό σώμα αναδείξει νέους συσχετισμούς στη Βουλή.
Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις και την καθοδική πορεία της σημερινής κυβερνητικής πλειοψηφίας, θεωρώ μάλλον προφανές ότι τα δύο πρώτα κόμματα στην επόμενη Βουλή θα είναι και πάλι η Νέα Δημοκρατία και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Στην ΝΔ διαφαίνεται ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσπαθεί να μετατρέψει το κόμμα του σε ένα σύγχρονο Κεντροδεξιό Ευρωπαϊκό Κόμμα. Την ίδια στιγμή, ο ΣΥΡΙΖΑ καθημερινά αποδεικνύει ότι ουδεμία σχέση έχει με τους ακρογωνιαίους λίθους του προγράμματος της κεντροαριστεράς. Έχει μετατραπεί σε ένα αντιδημοκρατικό συνονθύλευμα, το οποίο ασεβεί προς το Σύνταγμα, διαλύει τις ανεξάρτητες αρχές, προσπαθεί να ποδηγετήσει την ελεύθερη έκφραση και να ελέγξει τα Μέσα ενημέρωσης, λασπολογεί εναντίον όλων εκείνων, που του ασκούν κριτική, διαλύει κάθε μεταρρύθμιση στην παιδεία, διορίζει κατά χιλιάδες τα «παιδιά της Κουμουνδούρου» και δαιμονοποιεί κάθε ιδιωτική επενδυτική πρωτοβουλία. Αποδεικνύει όχι μόνον ότι ουδεμία σχέση έχει με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, αλλά ακόμη και με την ίδια τη Δημοκρατία και τα Ευρωπαϊκά ιδεώδη.
Όπως έχουμε τεκμηριώσει και στο παρελθόν, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ και ΧΑ είναι τέκνα της ίδιας μήτρας. Αυτής του εθνικολαϊκισμού, που εκφράστηκε και διαμορφώθηκε από το Κίνημα των Αγανακτισμένων το 2011, και το οποίο είχε χαρακτηριστικά μίσους κατά του κοινοβουλευτισμού και της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας. Οι κυρίαρχες ομάδες στην κομματική δομή του ΣΥΡΙΖΑ είναι (1) η ομάδα του Μαξίμου, αποτελούμενη από τους Τσίπρα, Παππά, Δραγασάκη, Φλαμπουράρη, Σκουρλέτη, Βούτση, Φίλη και (2) η Πρωτοβουλία των 53, η οποία διακηρύσσει ότι πρέπει να απαλλαγούμε από το Μνημόνιο, να έρθουμε σε ρήξη με την ΕΕ και την ευρωζώνη και να αποχωρήσουν από την κυβέρνηση σε περίπτωση αδυναμίας εφαρμογής του «παράλληλου προγράμματος».
Απευθύνω το ερώτημα προς κάθε πολίτη, ο οποίος αυτοπροσδιορίζεται ως σοσιαλδημοκράτης, κεντροαριστερός ή προοδευτικός μεταρρυθμιστής: Είναι δυνατόν να βαυκαλιζόμαστε και να ονειρευόμαστε ότι μπορούμε να συγκυβερνήσουμε με το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ; Υπάρχει κοινός παρονομαστής των δικών μας αξιών και προγραμματικών θέσεων με εκείνες του ΣΥΡΙΖΑ; Είναι δυνατόν να συμφωνήσουμε σε ένα ελάχιστο πρόγραμμα με εκείνους, που δεν πιστεύουν στη δημοκρατία και στην ευρωπαϊκή ενοποίηση, στην ιδιωτική πρωτοβουλία, στην ανεξαρτησία της δικαιοσύνης και στην ελεύθερη έκφραση, στην απεξάρτηση του Κράτους από το κόμμα και με εκείνους που ομνύουν στην μετριότητα και θεωρούν την αριστεία ρετσινιά;
Ο τελικός στόχος της δημιουργίας με ανοιχτές και διαφανείς διαδικασίες του ενιαίου ανανεωμένου δημοκρατικού φορέα των μεταρρυθμιστικών και σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων πρέπει να συνοδευτεί και από ένα πρόγραμμα συμμαχιών. Δηλώσεις του τύπου «Αν ο κ. Θεοδωράκης αισθάνεται ότι έχει κοινό δρόμο με τον κ. Μητσοτάκη στο επίπεδο των μεταρρυθμίσεων προφανώς δεν μπορεί να έχει κοινό δρόμο και με εμάς», την οποία έκανε δημοσίως την Κυριακή το πρωί στον ΣΚΑΪ η κα Γεννηματά, απέχουν παρασάγγας από την επίτευξη του στόχου. Επικροτώ τις δηλώσεις του Σ. Θεοδωράκη, που ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση του Κ. Μητσοτάκη για μελλοντική συνεργασία στην υλοποίηση μεταρρυθμίσεων, αρκεί αυτές να έχουν προοδευτικό πρόσημο, όπως τόνισε. Η τήρηση ίσων αποστάσεων από ένα καθαρά φιλοευρωπαϊκό και δημοκρατικό κόμμα (ΝΔ) και από ένα αντιευρωπαϊκό και αντιδημοκρατικό κόμμα (ΣΥΡΙΖΑ), μόνον σύγχυση και απογοήτευση μπορεί να προκαλεί στους αγωνιούντες πολίτες. Το πείραμα της κυβερνητικής συνεργασίας του 2011-2014, το οποίο έσωσε την Ελλάδα από τη βεβαία καταστροφή, μπορεί και πρέπει να επαναληφθεί. Προϋποθέτει βέβαια την επιτυχία του εγχειρήματος του Κ. Μητσοτάκη και την ίδρυση του νέου ενιαίου κόμματος του Προοδευτικού Μεταρρυθμιστικού χώρου, στον οποίο θα κυριαρχούν οι αξίες της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας.
O Ιωακείμ Γρυσπολάκης, είναι καθηγητής του Πολυτεχνείου Κρήτης.
πηγή: metarithmisi.gr
Ο πίνακας ζωγραφικής που συνοδεύει το κείμενο είναι έργο του Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα (1906-1994), με ονομασία «Σύνθεση με ρυθμικά αντικείμενα» , και αποτελεί επιλογή του blog
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου